'Ik Muse, jij Metallica.'

Het is alweer ruim negen jaar geleden. Ik was 16. Mijn favoriete band van dat moment stond op het punt om een nieuw album uit te brengen. De dag dat de CD in de winkel lag, stopte ik op weg naar school eerst bij de muziekwinkel. Mijn discman met nieuwe batterijen zat in mijn tas, en in de pauze kon ik eindelijk luisteren naar de nieuwe muziek. Ik was dat gevoel helemaal vergeten. Tot afgelopen voorjaar.

Een paar maanden nadat ik halsoverkop groot fan werd van de Britse rockband Muse, kwam hun ‘The 2nd Law World Tour’ ten einde. De tour werd beëindigd met de belofte dat ze – na een paar maanden bijgekomen te zijn van het leven ‘on the road’ – de studio in zouden duiken om een nieuw album te schrijven. Vol ongeduld begon op dat moment het wachten. Toch is het deze keer heel anders dan negen jaar geleden.

Zo hebben we tegenwoordig sociale media. En hoewel die normaalgezien vol staat met berichtjes, heerste er van de band uit totale radiostilte. Op wat vakantiekiekjes na. Totdat op Twitter een bericht verscheen: ze zaten in de studio! Het aanvangen van deze nieuwe periode van nog meer wachten bracht een nieuwe belofte met zich mee. Het komende jaar moeten de fans niet rekenen op concerten. Wel zal de band spelen op een paar festivals in Europa, en misschien ook in Amerika. Een paar, want de band wil zich eerst en vooral richten op het nieuwe album. Ik legde me erbij neer dat ik zou moeten wachten tot het nieuwe album is uitgebracht, en er een nieuwe tour van start gaat.

Op het moment dat ik het het allerminste verwachtte, werd plotseling bekend gemaakt dat de band drie grote festivals in Europa zal gaan headlinen. Geweldig nieuws voor Wenen, München en de Nürburgring. Niet voor Nederland. Hoewel…

Het was op dat moment dat bij mij het spreekwoordelijke lampje ging branden. Zo héél ver weg is die Nürburgring nou ook weer niet. Bovendien was de datum zeer gunstig, aangezien ik de week daarvóór mijn afstudeerverslag moet inleveren. Het festival zou een perfect feestje zijn om deze fase van mijn opleiding af te sluiten, voordat de stress van de verdediging van mijn project toeslaat. Gekscherend stuurde ik op de late avond een berichtje naar Angelique. ‘Ik Muse, jij Metallica’, met een screenshot van de line-up. Dat was de avond voordat de voorverkoop zou starten.

Wat ik totaal niet verwachtte, was dat ze een uur of anderhalf voor de start van de kaartverkoop ja zou zeggen. De keuze voor mij was al gemaakt, en om 10 uur zat ik er klaar voor. Niet lang daarna waren de kaartjes besteld. De grijns was niet van mijn gezicht te poetsen. Muse zou maar weinig optredens geven dit jaar, maar ik ging er heen! Minder dan een week later werden onze kaartjes bezorgd, en kon de voorpret beginnen. Wat ik op dat moment nog niet wist, was dat ik gevallen was voor ‘the oldest trick in the book’ op het gebied van marketing. Tien dagen later werd namelijk aangekondigd dat zowel Muse als Metallica op Pinkpop 2015 zullen optreden.

Inmiddels zijn de ‘paar festivals’ waarop Muse zal optreden er al 14 geworden. Ook mijn inleverdata voor mijn afstudeerproject zijn alweer gewijzigd. Maar who cares? Ik ga naar Muse!